Prolog

Spoglądała na chłopaka w osłupieniu. Nie pojmowała, o co chodzi i co się dzieje. Ta sytuacja całkowicie wymknęła jej się spod kontroli. Nie pamiętała kiedy i jak to się zaczęło. Nie mogła przypomnieć sobie pierwszej chwili, w której dała ponieść się emocjom. Wiedziała jednak, że teraz przyjdzie jej ponieść konsekwencje swoich czynów.
- Wypij to - mężczyzna podał jej buteleczkę, na którą spojrzała dziwnym wzrokiem.
- Co to jest? - spytała, usiłując dostrzec coś w jego oczach. Były puste i zimne. 
- Najgorsza trucizna na świecie - syknął odwracając się do niej plecami. Uwielbiała wszystko utrudniać i zawsze musiała znać odpowiedź na każde swoje pytanie.
- Zamierzasz mnie zabić? No tak, to było do przewidzenia - westchnęła z rezygnacją i przytknęła flakonik do ust. Liczyła na to, że on się rozmyśli, że każe jej przestać. Nic takiego się nie stało. Zamknęła oczy i wlała zawartość do ust. Smak był całkowicie dziwny. Mogłaby powiedzieć, że była to czekolada i kokos, a może jednak coś innego? Nie wiedziała.
- Grzeczna dziewczynka - uśmiechnął się kpiąco i zabrał z jej dłoni pusty szklany pojemniczek.
- Powiesz mi, co to było? - znów zadała to samo pytanie, na które koniecznie chciała poznać odpowiedź.
- Od tego momentu nasze największe przekleństwo - mruknął.
- O czym ty mówisz?
- Miłość jest trucizną i kiedy jej spróbujesz, nie wiesz jak przestać - westchnął i przeczesał palcami włosy.
- Co przez to rozumiesz? - ton jej głosu był nad wyraz spokojny i opanowany. Nie tego się spodziewał. Sądził, że zada całą masę kolejnych pytań. A ona po prostu siedziała tam bez ruchu i wpatrywała się w niego.
- Wkrótce się przekonasz - westchnął przeciągle. Już nie było odwrotu.

***

Po dwóch latach postanowiłam napisać tą historię. Mam nadzieję, że podołam.